Die Hel.

Ons gesin was onlangs bietjie na  Die Hel,  ek is baie bly om te rapporteer dat dit nie die warm plekkie is nie, maar eerder die ene geleë in die Gamkaskloof, deel van die Swartberg bergreeks. Ek hoor dit raak baie warm daar, maar dit was mos nou meer na die einde van die winter se koers, so dit was heel matig in Die Hel, en mooi… dis baie mooi daar. Daar is hope fynbos, maar die paadjie soontoe is lank en nou, jy moet nou asb nie met jou Polo Die Hel gaan soek nie.

Op pad na Die Hel toe was eintlik heel lekker, want sien ek was nie die bestuurder nie so ek het aan die veilige kant gesit. So met die soontoe was ek salig onbewus van die afgronde en toon omkrul steil kranse… en dis nou nie van lekker kry nie! Continue reading “Die Hel.”

Liewe Bekommerde Mamma,

Ag my liewe vriendin, is dit nie so dat ons maar altyd oor ons kindertjies bekommerd is nie? So baie van ons is op ‘n ongemaklike groeifase van kinders grootmaak. Ek ken so baie Mammas wat hierdie jaar kids het wat klaar is met skool wat die grootmens/studente lewe met mag en krag aanpak. Of daar is kids wat nog by die huis sit ‘n jaar of drie na skool wat nie lekker kan rigting kry nie. Ander is weer naby klaar geswot… en wat nou verder. Waar gaan hulle werk, waar gaan hulle woon. Baie Mammas navigeer die onbekende pad van: nie-weet-nie. En die nie-weet-nie sit nie altyd so lekker hier in die binneste nie.

My girls is die jaar begin en einde van Hoërskool, soms is dit ongemaklik. Ek probeer om nie te veel daaroor te tob en te wonder nie. Ek gaan hierdie jaar net vat soos hy kom, doen wat ek kan, my beste… niks meer nie en niks minder nie. Net een dag op ‘n slag. Nie te veel in die toekoms lewe nie, ek is altyd so bang as mens die heeltyd met die wat asse en die sê nou maars stoei dat jy die hier en nou skoon mis leef. Dat jy die laaste kosbare tye saam met jou kinders laat verby waai. Continue reading “Liewe Bekommerde Mamma,”

Loop Lig, Trap Versigtig.

Foto Krediet: Joe-Marie Botha

Ek moes verlede jaar vir kleinsus help om ‘n ATKV redenaars stukkie te skryf oor voetspore, nou kyk, soveel soos wat ek hou van skryf is dit nou een ding wat ek nie van hou nie, en ook nie baie goed in is nie. Ek dink dit het iets te doen met die feit dat ek namens kleinsus moet redeneer en iemand oortuig van ‘n punt waarin ek miskien self nie so ernstig oor voel nie. Wat en hoe redeneer mens nou ook oor voetspore vra ek vir jou met trane in my oë? So, die eindproduk lyk toe meer soos ‘n blog inskrywing as ‘n oortuigende wen-argument. In my wese vermy ek argumente en redenasies soos die pes, seker die dat ek so min van die hele redenaars besigheid hou. Ek moet erken, dit was toe darem nie so sleg om die redenaars te skryf nie, ek het ten minste darem ook ietsie geleer.

Ek en jy vat min tot geen tyd om soms bietjie terug te draai, en met nabetraging te kyk na die voetspore wat ons laat oor ander se harte. Soms probeer ons die resies van die lewe net voltooi en vergeet soms van die voetspore wat ons agterlaat. Hoe lyk die voetspore wat ek en jy agterlaat?  Volg my voorbeeld, soos ek die voorbeeld van Christus volg. (1 Kor. 11:1) Volg ek en jy in Jesus se voetspore, is ons voetspore genadige, liefdevolle spore, of is dit ‘n bloederige, modderige besigheid wat geen gyselaars neem nie? Continue reading “Loop Lig, Trap Versigtig.”