In 2004 word die fliek Passion of the Christ van Mel Gibson vrygestel. Dit was ‘n verskriklike fliek om te kyk, ek dink nie ek het al ooit na ‘n fliek so verslae, so hartgebroke gevoel nie. Dit was om die minste daarvan te sê traumaties om die fliek te kyk. Hoekom? Want tussen die woorde van die Bybel, kan jy die kruisiging van ons Verlosser in die Evangelies gaan lees, al die stories en die gebeure chronologies aangeteken, maar die emosie van Jesus gaan verlore tussen woorde en tyd. Tussen Paashasies en hol sjokolade eiers.
En soos die Paasviering al nader kruip sit ek met twee opponerende gedagtes, eintlik twee opponerende versies. Die een gedeelte in Johannes 3:16. Alombekend en geliefd. God het die wêreld so liefgehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie, maar die ewige lewe sal hê.
Die ander versie opgeteken in Matteus 27:46, “Eli, Eli, lemá sabagtani?” My God, My God, waarom het U My verlaat? Hartverskeurend erg.
