‘n Windskeef Kroon vir die Dogter van die Koning.

Liewe vriendin, ek moet bieg, die afgelope week of twee was effe rof, ek kan nie presies sê wat dit so erg gemaak het nie, wat ek wel kan sê is dat ek in hierdie tyd bietjie vergeet het wie ek is. Die reine waarheid is dat ek ‘n hele paar oggende vergeet het om my kroon op te sit voor ek by die deur uitgestorm het, die oggende wat ek dit wel onthou het was my kroon onseremonieel, windskeef op my kop opgedruk. Dis so goed jy hardloop poedel-nakend kaal by die deur uit, anders, maar baie dieselfde, veral in die geestelike realm.

Hoe gebeur dit dat mens ewe skielik vergeet wie jy is? Jy luister na die leuens van die Vyand, dis wat, nog erger, jy begin selfs glo wat hy alles oor jou en van jou te sê het. Ai! Continue reading “‘n Windskeef Kroon vir die Dogter van die Koning.”

Die Alewige Gedagtes…

Ek het mos nou al paar keer gesê my kop is altyd besig met alles en nog wat. Die binnekant van my kop lyk seer sekerlik soos ‘n doolhoof, ‘n mens kan lekker gaan staan en verdwaal daarbinne. Gits, ek verdwaal soms self daarbinne. Nietemin, die ander dag sit en wonder en peins ek so bietjie oor gedagtes. Wat ons dink? Hoekom dink ons soos ons dink, wat gaan in daardie mooi koppie van jou en my aan?

God gee toe vir my hierdie mooi beeld van ‘n vrou wat staan en vrugte sorteer op ‘n vervoerband. Soos die vrugte verby kom pluk sy die vrot vrugte en die minder mooi, vrugte met merkies op, uit. Die mooi vrugte los sy dat dié verder af op die vervoerband in stewige boksies verpak word, reg vir die afset na die verskillende winkels of selfs oorsee. So wanneer jy die sakkie vrugte by Pick ‘n Pay koop, dan kry jy selde ‘n vrot vrug daarin, want dit is mos klaar gesorteer. Continue reading “Die Alewige Gedagtes…”

Die Hel.

Ons gesin was onlangs bietjie na  Die Hel,  ek is baie bly om te rapporteer dat dit nie die warm plekkie is nie, maar eerder die ene geleë in die Gamkaskloof, deel van die Swartberg bergreeks. Ek hoor dit raak baie warm daar, maar dit was mos nou meer na die einde van die winter se koers, so dit was heel matig in Die Hel, en mooi… dis baie mooi daar. Daar is hope fynbos, maar die paadjie soontoe is lank en nou, jy moet nou asb nie met jou Polo Die Hel gaan soek nie.

Op pad na Die Hel toe was eintlik heel lekker, want sien ek was nie die bestuurder nie so ek het aan die veilige kant gesit. So met die soontoe was ek salig onbewus van die afgronde en toon omkrul steil kranse… en dis nou nie van lekker kry nie! Continue reading “Die Hel.”