Dood, waar is jou angel dan nou?

(Opgedra aan almal wat moet agterbly en aangaan)

55 “Dood, waar is jou oorwinning? Dood, waar is jou angel?” 57 Maar ons dank God dat Hy aan ons die oorwinning gee deur ons Here Jesus Christus. (1 Kor. 15)

Kleine kindertjies sukkel om konkreet te dink oor die dood, dis moeilik om te dink iemand is terselftertyd onder die grond en in die hemel by Liewe Jesus. My eerste ontmoeting met die dood het net vrees en angs gebring. Ons liewe, dierbare, stekel brakkie het onder ‘n motor beland toe ek seker so 8 jaar oud was. Die klein brakkie was ‘n regte Houdini, uitkom, oorklim en rondloop was sy ding.

Toontjies het motors gejaag en geblaf asof dit die lekkerste tydverdryf op aarde was, terwyl ons salig onbewus was dat hy alweer uitgeglip het. Met Toontjies se verwisseling van die tydelike met die ewige, het daar ‘n ongemaklikheid in my siel kom sit oor Dood en die effek van dood…

Nietemin, die nag lê ek met groot oë op my grondbed langs my ma se bed, met net die getik van die wekker op die bedkassie wat later vibreer tot in my bang kinderhartjie. Continue reading “Dood, waar is jou angel dan nou?”

Drade en Sondebokke.

Kleinsus is hier midde, drade en ortodonsie iewers verlede jaar. Van die begin was die Ortodontis skepties oor die spasie om die skeefheid te herstel. So gebeur dit na ‘n jaar en ‘n bietjie se drade dat twee van haar tande moet waai. Ai tog… dis een van daardie goed waar ‘n ma sommer net die hasepad wil kies… Hoekom? Geen ma het lus om te staan en toekyk hoe jou kind seergemaak word  nie, al is dit vir haar eie beswil.

So maak ons afspraak by die Tandarts wat die daad by die woord moet voeg, en kleinsus is ‘n ander soortige tipe gestres oor die inspuitings in die mond. Sy vra-smeek meer as een keer of ons nie maar net kan narkose nie. Ek praat moed in en verduidelik hoekom dit nie so goeie idee is nie.

So breek die gevreesde Vrydagmiddag 14h30 aan en hier sit ons tweetjies in die wagkamer en wag… sy bietjie soos ‘n lam ter slagting, met ‘n bleek gesiggie en rooi ogies. Ek, nie baie lus om toe te kyk nie. Ai ‘n ma se hart moet darem baie kan verduur. Continue reading “Drade en Sondebokke.”

W A T O O K A L.

Ek het nog selde vir ‘n nuwe jaar, ‘n woord, ‘n vers, ‘n nuwejaars voorneme gehad…

Ek droom die anderdag ek skryf die volgende versie neer op ‘n stukkie papier: 1 Korintiërs 10:31. En jy weet ek ken die Bybel so-so, maar nie só goed dat ek net versverwysings links en regs kan aanhaal en rondgooi nie. Of jule eet en of julle drink of WAT julle OOK AL doen, doen dit ALLES tot eer van God. –sê die versie… en ek lees dit so paar keer deur- en gaan bêre dit toe in my hart, want dis karavaan opslaan dag by die see.

So sit en skryf ek op pad huistoe in die motor, na ‘n lekker see-vakansie, waar hart, liggaam en siel net weer kon ontmoet en bymekaar kom. Continue reading “W A T O O K A L.”