Grootmensdinge.

Onthou jy toe ons klein was het die oumense goed gesê soos: ‘Kinders word gesien en nie gehoor nie’ en moet tog nie waag om binne sien-afstand te sit nie, dan het jy tande getel. Nee, buitentoe met jou… of jy is kombuis toe gedelegeer om te gaan tee maak.

Die oumense was slim, hulle het goed geweet, die goed wat grootmense soms bespreek is nie vir kinder ore bedoel nie. Toe kom ons in die verligte era, en inligting is met ‘n druk van ‘n knoppie beskikbaar. Verligte era met verligte ouerskaps idees. Ons het die wysheid en insig van die ouer generasie gaan wegbêre en gedink dis ‘n goeie idee om vir ons nog baie kind-kinders al die inligting beskikbaar te stel wat hulle hartjies begeer. Nou tel hulle tande en word gesien en beslis gehoor ook. Continue reading “Grootmensdinge.”

‘n Stowwerige Toontjie en ‘n Streep.

Toe die girls klein was het dit altyd gelyk of ons vir die naweek weg gaan en eintlik was ons net op pad Pick ’n Pay toe om inkopies te doen. Dis die dae wat uiteet beteken jy sit eintlik alleen en eet terwyl jou beterhelte die baba aan die slaap probeer sus… As ons kerk toe gaan was dit ‘n gedoente, een in die kerk, een in die moederskamer.

Jannie het altyd gespot en gesê ek moet die een vat met die skerp kant. Dis nou die een wat moontlik kon huil, vuil doek ens kon hê! Kortliks, die een wat jou in die skande kon steek. Die dae van koue koffie, slaap beurte, koue weense worsies vir etes, bottels was, kots  wat na perske yoghurt ruik van die vloere af mop, siek kindertjies wat beurte maak. Eintlik was jy meeste dae op ‘autopilot’ en het jy oormoeg in die aand in die bed ingeval… net om 5 minute later weer op te vlie vir een of ander skree of skeet. Continue reading “‘n Stowwerige Toontjie en ‘n Streep.”

Oor Jou Eie Potjie Krap.

Die ander dag, ook al ‘n rukkie terug, ry ons as gesin iewers heen. Ek kan nie onthou waaroor die gesprek gegaan het nie, maar Ousus sê hier van agter af baie driftig eintlik, sy kan nie wag om uit die huis uit te gaan nie. Dit gaan so lekker wees. Die probleem is met ‘n ma se hart ons luister, hoor en interpreteer absoluut met ons harte. Dis al wat ons hoor, en ek vererg myself so klein bietjie, ek is nie ‘n ou wat vinnig op my perdjie spring nie, maar ek voel so bietjie te na gekom.

Gelukkig is daar mos balans in enige situasie, Pappa is gewoonlik die balans want hy is die een wat analities dink, meer met sy brein en minder met sy emosies. So sê hy, ons is bitter bly dat jy uitsien om jou eie ding te doen, om jou eie pot te krap. Dit het my so bietjie laat dink, want is dit nie die waarheid nie, maak ons hulle nie juis groot om onafhanklik te funksioneer, om op hul eie voete te kan staan nie? Verantwoordelike jong volwassenes wat hul eie keuses kan maak? Continue reading “Oor Jou Eie Potjie Krap.”