Category: Kinders en hulle dinge.

Natuurlik het ek al baie gehoor van leë-nes-sindroom, maar om dit te hoor en dit te voel aan jou eie lyf en hart is ‘n perd van ‘n heel ander kleur. Dis nie sommer net vir aanpas en daar gaat ons almal aan, gemaklik, gevestig en vol vrede nie. Nee, toe nou nie só maklik nie!

Niemand vertel jou van leë kamer wat nog na jou kind ruik nie, maar daar is nie beweging nie, alles is doodstil… Niemand vertel jou van Sondae wat nou ‘n ander betekenis aanneem nie, een van groet hier iewers in die stilte van die Sondag rustigheid. Niemand vertel jou dit gaan nie so lekker wees nie. Jy gaan meer verlang as wat jy beplan het… Elke outjie dra maar sy seer en ongemak naby die hart, weggesteek vir die wêreld. So spoeg en spartel jy maar hier in jou eie verlange en opstandigheid oor die ongevraagde, maar dog nodige verandering. Continue reading “Leë-nes-sindroom… dis ‘n ding.”

Ons het twee baie sterk koorsbome voor ons huis, hulle is pragtig, groot en sterk. So plant ons nog drie veel kleiner koors boompies in die tuin. Nie ek of manlief het besonderse groen vingers nie, so ons het besluit op ‘n immergroen-geen-nonsens tuin.

Nou staan die drie boompies in ons tuin, en dit lyk amper soos ‘n woud, want ons het mos nou 5 koorsbome, probleem is net, die baba-boompies is nie so standvastig nie, hulle is lui en as die wind net so bietjie waai, gaan lê hulle sommer skeef en plat. So begin manlief hulle so klein-klein aan die heining vasmaak om hulle regop te kry. Die middelste boom is veral weerbarstig en van samewerking en regop groei is daar min tot geen sprake. Die boom wil nie soos ons wil nie. Hy maak en groei soos hy wil. Continue reading “Buig die Boompie terwyl hy Jonk is.”

Kan jy onthou vriendin, toe jy die eerste keer in jou splinternuwe baba se ogies gekyk het, het daar iets groots gebeur, iets heiligs? Dit was so mooi, rein en teer dat jy moes diep inasem om plek te maak vir hierdie té groot gevoel in jou bors. ‘n Liefde so volmaak, oorheersend, beskermend dat geen een woord op aarde dit ooit sou kon beskryf nie.

God het dit toe al bestem dat hierdie band tussen ma en kind groot genoeg is om selfs die storm en drang jare van tienerwees te deurleef en selfs te oorleef. Dis daardie band wat maak dat al hou ons nie altyd so baie van hulle nie, het ons hulle lief met ‘n intensiteit wat moeilik is om te verduidelik.

Ja, daar kom tye wat jy hulle wil skud, veral as hulle oë terugrol in hulle kaste, dat jy lus het om hulle aan die strot te gryp wanneer hulle met daardie ‘whateva’ houdinkie in die gang afslinger, en jy weet dat jy weet hulle enigste doel is om die witwaks uit jou uit te irriteer. Continue reading “Geen Konneksie, Probeer weer Later…”