Ek lees weer die anderdag die storietjie van die verlore seun, en dis asof ek vir die eerste keer besef, daar is eintlik drie hoof karakters in hierdie gelykenis. Drie mense se lief en leed wat gedeel word.
Die seun wat uit eie keuse besluit het om verlore te raak. Hy vra vir sy Pa vir sy deel van sy erfenis. Sy erfenis wat sy identiteit is. Is dit nie amper soos om te sê: “Ek wens Pa was dood!” nie? Daar gaat hy na ‘n vreemde land en mors sy geld lekker uit. Op uitspattigheid en roekeloosheid spits hy hom toe. Continue reading “Die Verlore Seun se Boetie.”
Ons was vroeër vanjaar in die Kgalagadi Transfrontier Park vir ‘n paar dae. Ons gesinnetjie van vier het eintlik heel uiteenlopende belangstellings en is half dieselfde, maar ook heel verskillend. So hou ek die spulletjie dop en besef eintlik ‘n baie belangrike ding. Ons almal kyk vir presies dieselfde goed maar vanuit elkeen se unieke oogpunt lyk die Park en die wêreld om ons heel anders.