Met Uitgestrekte Arms.

Ek kyk weer die ander dag bietjie die foto albums deur en kry ‘n kosbare foto van kleinsus wat hier tussen hemel en aarde in ‘n foto vasgevang is. Toe die girls baie kleiner was, het Jannie hulle altyd so lekker hoog in die lug op gegooi, dit was vir hulle vet pret, die armpies vol dimpels, uitgestrek in die lug, sorgvry. Oopbek skatterlaggies en mooi smeek-vra: “Nog, nog!” Hulle is nie eers vir ‘n oomblik bekommerd dat hulle pappa mis kan vang nie.

Ek loop so vir ‘n paar dae met die uit- en oopgestrekte arms-tema in my hart rond, en besef daar was ‘n Pa wat ‘n verlore seun met oopgestrekte arms tegemoet geloop het in die Bybel. Dag na dag het hy gewag, op die uitkyk vir sy verlore seun. Geduldig. Uitgestrekte arms vol verligting oor ‘n seun wat uiteindelik tuis is, arms wat sê: Ek vergewe jou!

Wat beteken oopgestrekte arms? Dit beteken maar net jy is welkom, jy is geliefd, jy is kosbaar genoeg om teen my hart vas te druk. Continue reading “Met Uitgestrekte Arms.”

‘n Goeie Vrydag.

In 2004 word die fliek Passion of the Christ van Mel Gibson vrygestel. Dit was ‘n verskriklike fliek om te kyk, ek dink nie ek het al ooit na ‘n fliek so verslae, so hartgebroke gevoel nie. Dit was om die minste daarvan te sê traumaties om die fliek te kyk. Hoekom? Want tussen die woorde van die Bybel, kan jy die kruisiging van ons Verlosser in die Evangelies gaan lees, al die stories en die gebeure chronologies aangeteken, maar die emosie van Jesus gaan verlore tussen woorde en tyd. Tussen Paashasies en hol sjokolade eiers.

En soos die Paasviering al nader kruip sit ek met twee opponerende gedagtes, eintlik twee opponerende versies. Die een gedeelte in Johannes 3:16. Alombekend en geliefd. God het die wêreld so liefgehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie, maar die ewige lewe sal hê.

Die ander versie opgeteken in Matteus 27:46, “Eli, Eli, lemá sabagtani?” My God, My God, waarom het U My verlaat? Hartverskeurend erg.

Continue reading “‘n Goeie Vrydag.”

Die Offer.

‘n Week of wat terug besef ek half paniekerig dat Paasnaweek om die draai is, die winkels is vol paashase, ore en ‘n magdom verskeidenheid hol eiers. Ek wil darem net iets gepas skryf oor hierdie belangrikste tyd op die kalender. En ek loop vir dae rond… met niks… geen gedagtes… geen inspirasie… ek dink aan klompie opsies maar niks voel lekker reg nie, voel so al of dit pure eie gedagtes is, geen Gees-geinspireerde aha oomblikke wat ek kan vasvang op papier nie.

Vanogged gryp twee woorde my hart aan: Die Offer. Dis al. Dis dit… maar dis nie al nie… is dit? Dis nie dit nie… dis alles. ‘n Besef slaan my teen die kop en ek voel sommer ‘n oomblikkie skoon van balans af. Vriendin, ek kom tot die skokkende besef, as ons Jesus nie die pad van smart en lyding gestap het nie, nie namens ons tree vir tree aangesukkel het deur stofstrate, met ‘n jillende, bloedortstige mensdom wat Sy lewe eis nie. As Hy nie gestrompel-val het na kopbeenplek nie, moeg en stukkend, dan was dit my en jou uiteinde. Duisende-miljoene mense wat aan growwe houtkruise hang so ver die oog kan sien. Wat betaal vir sonde op sonde op sonde… Continue reading “Die Offer.”