Ons het ‘n wyle terug, vir ‘n paar maande, met ‘n oulike klein karretjie gery. Die eerste keer wat manlief van ‘n UP praat moes ek eers vra vir ‘n prentjie, want ek het nog NOOIT van so kar gehoor; of selfs iewers raakgesien nie.
So kry ons die karretjie en hoe meer UP’s sien ek raak, oral. Alle kleure, wit, grys, blou, charcoal. En ek wonder hoekom ek dit ewe skielik sien? En die eenvoudige rede: dis aangeleerde gedrag. Ek het vir my brein gesê om op die uitkyk te wees vir die spesifieke karretjie.
En baie interessant op die oomblike sien ek orals Mini Coopers raak, (ek weet is dit nie ‘n ougat karretjie nie? Ander dag op pad skool toe en terug het ek 8 getel!) Continue reading “Wat jy dink, is wat jy sien, is wat jy word!”
Eerstens wil ek net sê ek het ‘n probleem. My brein is geneig om my met tye te pootjie en my hart het die gewoonte om my te bedrieg. Sjoe vriendin, kan ek net sê, hierdie blog het my amper ondergekry. Dit was ‘n gesukkel soos min. Ek het later my hande moedeloos opgegooi en gesê: “Here, help tog ‘n bietjie, ek laaik nie van so sukkel nie!” Ek het ‘n een woord antwoord gekry: Inhoudsopgawe. So vriendin, die blog het ‘n: Inhoudsopgawe.